बिचार

तानाशाहको संकल्प पूजा

महेश्वर घिमिरे, न्युयोर्क

तानाशाहको चरित्र जहिले पनि जनप्रिय शव्द बोल्ने र समय अनुकुल जनताको तात्कालिन भावना जित्ने खालको हुन्छ । उनको कुटनैतिक लवज कुटिल शव्दजालले ओतप्रोत हुन्छ । बेनिटो मुसोलिनी, एडोल्फ हिट्लर्र, एन्जेल्वर्ट डोल्फुस्, ओलिभिएरा सालाजार, हिदेकी तोजोजस्ता तानाशाहको चरित्र अध्ययन गर्दा यसको पुष्टि हुन्छ ।
जसको कारण भ्रममा परी करोडौं जनताहरूले दु:ख पाउनाका साथै कयौंले सदाहत प्राप्त गरेका इतिहासका दृष्टान्त छन् । माथिका सबै तानाशाहहरू सबैले ईश्वरमाथि बिश्वास गर्दथे । जसरी भ्याटिकनमा ईश्वरको नाममा कयौं बालिकाहरू बलात्कारको शिकार हुनु पर्यो । त्यस्तै ती तानाशाहका गलत अभिप्रायले गरेको संकल्पका कारण इटली, जर्मन, अष्ट्रिया, पर्चुगल र जापानजस्ता देशका लाखौं नागरिकहरूले ज्यान गुमाउनुपर्यो । करौडौं घरवार बिहिन हुनुपर्यो ।

विश्व मानचित्रमा अवस्थित एउटा सानो दक्षिण एशियाली अविकसित र गरिव राज्य नेपालले कयौं सहिदको बलिदान पश्चात निर्माण गरेको संघीय लोकतान्त्रिक गणतन्त्रात्मक संविधान एउटा छोटे तानाशाहको सनकले बिबादित बन्न पुगेको छ । अव नेपाली जनताहरूले संविधानमा यस्ता सन्की तानाशाहहरूलाई पनि अंकुस लगाउन सक्ने स्पष्ट प्रावधान राख्न जरूरी देखिएको छ । जुन कुख्यात तानाशाह जस्ले ब्यङ्ग्य, कुतर्क, गलत उदाहरण, आक्रोस र घमण्ड देखाएरै आफ्नो अभष्ट पुरा गर्ने दम्भ देखाएका छन् । आफूलाई पशुपतिनाथको संकल्प पूजा गरेको देखाएर आस्तिकताको ढोंग रच्दै धर्मभिरू जनताको मन जित्न खोज्दैछ ।आखिर यस्ता निरंकुश तानाशाहको लक्ष्य आफूले गरेको कुकृत्यलाई ढाकछोप गरी हज्जारौ पाप र झुटको सहायता लिदैं आफ्ना आभिष्ट पूरा गर्ने हुन्छ । यसका उदाहरण जापानका १९४१-१९४४ सम्मका प्रधानमन्त्री हिदेकी तोझो, जसले अमेरिकाको पर्लहार्वरमा आक्रमण गर्न लगाए । यसको परिणामले गर्दा हिरोशिमा नागासाकीका लाखौं जनताहरूले ज्यान गुमाउनु पर्यो । एउटा सनकको कारण जनताले सो बिपत भोग्नु पर्यो ।
सन्धर्व आज नेपालमा संविधानको रक्षा अथवा संविधानको विघटन सम्वन्धि मुद्दामा आएर जोडिएको छ । वर्तमान प्रधानमन्त्री केपी ओलीको आफ्नै पार्टी भित्रको मतभेदका कारणले गर्दा संसदको बिघटन गराईएको भन्ने जुन प्रचार गराईएको छ, यो एउटा सतही र दुस्प्रचार मात्र हो । यथार्थतालाई जवरजस्त लुकाउनको निमित्त नेपाल कम्युनिष्ट पार्टीलाई लगाईएको एक झुटो आरोप मात्र हो । यहॉं केपी ओलीले एउटा गुलेलीले दुई ओटा ढुकुर मार्न खोजेको मात्रै हुन्। यथार्थमा; मलाई घेराबन्दीमा पारेर बिकासगर्न दिएनन् भनेर जनतालाई भन्ने र विदेशीलाई चै मलाई एमसिसि पासगर्न दिएनन् । ईन्डो प्यासिफिक स्ट्राटेजीलाई समर्थन् गरेनन्, भन्ने चाल रचेर जनताबाट र अमेरिका तथा ईन्डियाबाट समर्थन र सहयोग लिन खोजेको कुटनैतिक चाल हुन् । यसरी केपी ओलीले जनताबाट र बिदेशबाट आफ्नो तानाशाही प्रबृतिको समर्थन जुटाउन खोजे । यतिले नपुगेर पशुपतिनाथको संकल्प पूजा गरेर तात्कालिन धर्मसापेक्ष गराउन उफ्रिएका धर्मभिरूहरूको मन जित्न खोजेका छन् ।
यो कटु यथार्थ नेपाली धर्मभिरूहरूलाई नराम्रो लाग्न सक्ला तर पनि उनिहरूको निमित्त यो प्रतिकात्मक रुपमा केपी ओली नाम गरेको सॉंडेको फल झर्ला र खाउंला भनेर कुर्नु समान हो ।
माथिका स्ट्राटेजीहरू स्पष्ट रूपमा राष्ट्रको हितमा छैनन् । त्यसैकारण नेकपाले जव यो एजेण्डा संसदमा ल्याउन दिएनन् तब केपी ओली नेकपादेखि ज्यादै चिढिए । अन्त्यमा अमेरिका र ईन्डियाको आडमा के पी ओलीले संसदको भंग गरेका हुन् भन्ने सबैले महसुस गर्न थालेका छन् । यस अर्थमा राष्ट्रको सार्वभौमसत्ता नेपाली जनतामा कायम राख्ने अथवा नेपालको सार्वभौम अमेरिकी सरकार मार्फत ईन्डो पेसेफिक स्ट्राटेजीमा सिमित गराउने भन्ने देखिन्छ । यो बिवाद यतिबेला प्रमुख राजनीतिक एजेण्डा बनेको छ । यो कटु यथार्थता, एउटा तानाशाहको कमेडीपरक भाषण, नक्कली राष्ट्रवाद र ढोगी आध्यात्मिकतामा रमाएर क्षणिक मनोरन्जनमा सिटी लगाउने र रमाउने जमातलाई बुझ्न केही समय लाग्नु आश्चार्य होईन । किनभने ईतिहास यूगको भूलभूत सारतत्व हो । केपी ओली तथा उसका मतियारहरूले जतिसुकै चुनाबी नारा सहितको लोकतन्त्रको महिमा गाएपनि “जिन्दा रहोगेतो घी पिओगे” भन्ने हिन्दी उखानको सारजस्तै संविधान रहे पो चुनावको औचित्य रहन्छ । देशमा संविधानको मुल मर्म नै भंग भएको छ भने कसरी चुनाव र यसको परिणामको औचित्य रहन्छ ?
आज जसरी एक आमाले आफूले जन्माएको बच्चालाई काखमा राखेर छुरी धस्न पनि सक्छिन् भनी कल्पना गर्दछौ; त्यो यथार्थतामा परिणत भएको छ । दुर्भाग्यवश, आज हामीले राष्ट्र माताको रूपमा पाएका राष्ट्रपति विद्या भण्डारीले भर्खर जन्मिएको संघीय गणतान्त्रिक संविधानरूपि शिशुको आफ्नै काखमा राखेर के पी ओलीको ईशारामा हत्या गरेकी छिन् । यो नेपालको ईतिहासमा कोतपर्व भण्डारखाल पर्व जस्तै संविधान हत्या पर्वको नामले ईतिहासमा लेखिन जानेछन् ।