० वंशिधर मिश्र, उपाध्यक्ष, मनमोहन मेमोरियल मेडिकल कलेज

मनमोहन मेमोरियल मेडिकल कलेजका उपाध्यक्ष डा. वंशिधर मिश्र नेकपा एमालेका नेता पनि हुन्। तर, उनको पहिचान एमाले नेताको भन्दा पनि व्यवसायीको बढी छ। लामो समयदेखि स्वास्थ्य क्षेत्रमा लगानी गर्दै आएका मिश्र स्वास्थ्य क्षेत्र बुझेका व्यक्ति पनि हुन्। पछिल्लो समय मुलुकको राजनीति जसरी थला परेको छ। स्वास्थ्य क्षेत्र पनि त्यसैगरी थला परेको छ। प्रत्यक्ष–अप्रत्यक्ष रुपमा स्वास्थ्य क्षेत्र पनि राजनीतिबाट अलग हुन सकेको छैन। कहिले सम्बन्धन दिने वा नदिने बहानामा त कहिले राजनीतिक भर्ती केन्द्रका कारण यो क्षेत्र पनि थिलथिलो बनेको छ। यही विषयमा मोहन बास्तोलाले मिश्रसँग गरेको कुराकानीः

मेडिकल कलेज सञ्चालन गर्न सम्बन्धन दिने विषय लामो समयदेखि विवादित बनेको छ । यस सन्दर्भमा तपार्इंको धारणा के छ ?

नेपालको निजी र गैरसरकारी क्षेत्रलाई मेडिकल कलेज सञ्चालन गर्न सम्बन्धन दिने विषय अहिले विवादित बनेको छ । यो विषय हामीबीच अत्यन्तै भ्रमपूर्ण रहेको पनि छ । यसरी मेडिकल कलेजको विषय विवादम

० सुरेशमान श्रेष्ठ, पर्यटन सचिव

सुरेशमान श्रेष्ठ पर्यटन क्षेत्रको विकास र प्रवद्र्धनमा सकारात्मक सोचाइ राख्ने व्यक्ति हुन्। नेपालको पर्यटन क्षेत्रको विकास र प्रवद्र्धनका लागि पर्यटकीय संरचना र पूर्वाधार निर्माणको कामलाई व्यवस्थित बनाउन उनको भूमिका उल्लेख्य हुन्छ। पर्यटन मन्त्रालय र नेपाल पर्यटन बोर्डबाट हुने पर्यटकीय गतिविधि एवं विकासका काममा मन्त्रालयले सक्रिय भूमिका निर्वाह गर्न गरेको योगदान, पर्यटन बोर्डको सीइओको नियुक्ति, पर्यटन प्रवद्र्धन तथा पर्यटकीय क्षेत्र सुधारमा मन्त्रालयले गरेको कामलगायतका विषयमा मोहन बास्तोलाले गरेको कुराकानीः

पर्यटन मन्त्रालयको पर्यटकीय गतिविधि कस्तो छ ?

पर्यटन मन्त्रालय मातहतको नेपाल पर्यटन बोर्डको बजेट निर्माण तथा कार्यक्रम स्वीकृतिको काम पहिलो प्राथमिकतामा छ । भखैरै बोर्डको बजेट स्वीकृति भएको छ । बजेट खर्च गर्नका लागि सार्वजनिक खरिद ऐन तथा नियमावलीअनुसारको खर्च विनियमावली बनाउने काम भइरहेको छ । नेपालका विभिन्न गन्तव्यमा भ्रमण गर्ने र बाहिरबाट आउने पर्यटकलाई मात्र होइन देशभित्रैकै

० डा. प्रदीप भट्टराई
forth.state@gmail.com

नेपाल यतिबेला कलियुगको हस्तिनापुरमा परिणत भएकोे छ । नेपाल आमाको छातीमाथि महाभारत सुरु भैसकेको छ । एकातिर सत्तापक्षको १२ दलीय मोर्चा छ भने अर्कोतिर प्रतिपक्षको १९ दलीय मोर्चा । दुवै मोर्चा महाभारतका लागि तम्तयार भएर आआफ्नो शिविरमा रणनीति बनाउन व्यस्त छन् । सत्तापक्षले संविधानसभालाई आफ्नो शिविर बनाएको छ भने प्रतिपक्षले सडकलाई नै शिविर बनाउने निर्णय गरेको छ । महाभारतको केन्द्रमा छ संविधान । एउटा पक्षलाई सहमतीय संविधान चाहिएको छ भने अर्को पक्षलाई बहुमतीय भए पनि पुगेको छ । आइतबार संविधानसभामा प्रश्नावली बनाउने प्रस्ताव सभाध्यक्ष सुवास नेम्वाङ आफैंले प्रस्तुत गरेर बहुमतद्वारा प्रस्ताव पारित भएको निर्णय सुनाएपछि मुलुक यो नयाँ परिस्थितिमा आइपुगेको हो ।

प्रस्ताव पारित हुनेबित्तिकै सत्तापक्षले आफ्नो जित मनायो । दुबै हातले टेबल ठोकिरहेका ट्रेजरी बेन्चका संविधानसभाका सदस्यहरुको कृत्यले त्यही देखाउँथ्यो । विपक्षीले आफ्नो हार जतायो । दुबै मुट्ठी माथि उठाएर सभाध्यक्षविरुद्ध लगाइएका नाराले त्यही रोष प्रकट भएको देखाउँथ्यो । अझ, बाहिर

० योगेश आदी
ygshdngl@yahoo.com

पाकेको तरकारी भात चुलोमाथि मगमगाई रहेको हुन्छ । एउटा भोको बालक त्यतातिर लम्कन खोज्दैछ । ‘एै यो ठिमाहालाई तान् तान् । के बिधि छुल्याहा छ यो ठिम्मर, एकै छिन छोड्यो कि चुलोमा पुगिहाल्छ ।’ यस्तै भनेर तान्दा–तान्दा मेरो भोटो पछाडिको फेरो एकातिर च्यातिनै आँटेको हुन्थ्यो अरे । ‘यो आधी–भात आधी–ढिंडोको जातले पकाई राखेको भात छोए जस्तो छ, कुकुरले पनि खानै मानेन ।’ आफूले जन्माएको छोरोलाई यी यस्तै बचनबाणले हरहमेशा हानिरहँदा मेरो आमाको मनमा के गड्थ्यो होला ! आफू मगर्नी भैकन ३८ वर्षअघि डंगोलसँग प्रेमविवाह गरी आफ्नै घरमा अछुतोसरह बिताएका दिनहरुको सम्झना गर्दा मेरो आमा अझै पनि भक्कानिनु हुन्छ । एकातिर जन्मघरको बाटो थुनिएको थियो । अर्काेतिर पराईघरमा कुरीतिका बन्धनले चुलो कोठा बारिएको थियो । जनस्वास्थ्यको जागिरमा गाउँपाखा चहार्दै हिंड्ने मेरो बुबा घरभित्रको यी सबै घटनाबारे भलिभाँती जानकारी राखेर पनि मौन बस्न बाध्य थिए । मेरो बुबाका लागि कुलपूजा कोठा बिरानो बनिसकेको थियो । बिहावारीमा कसैले सुपारी थाप्न दिंदैन थिए ।

० आचार्य प्रभा

माथ्लो घरको धने बिहानै हठातको साथ कतै गइरहेको देखेर एक कलमकर्मीले सोधे । कता हौ धने भाइ एकाबिहानै ! धनेले जबाफमा भन्यो– ‘आज सरस्वती पूजा होइन त दाइ ! पूजा गर्न गएको नि मन्दिरमा । आज त सरस्वतीको पूजा अर्चना गरेर विद्याकी देवीलाई विद्या बुद्धि बरदान माग्ने दिन ।’

म कवि, साहित्यकार हुँको ढोल पिट्दै आफूलाई कविको उपाधिले जबर्जस्ती सम्मानित गर्ने उक्त कलमकर्मी झस्क्यो र हत्तपत्त सम्हालिँदै धनेलाई भन्यो– ‘ठीक हो भाइ । सरस्वतीलाई विद्या, बुद्धि माग्नु त पर्छ ! नत्र मजस्तो कवि कहाँ हुन सकिन्छ र ! म यत्तिको आज कविको रूपमा सम्मानित हुनु नै सरस्वतीको बरदान नै हो नि ।’

उसो भए सँगै जाउँ न दाइ, पूजा गर्न । हजुरहरु जस्ता शिक्षितहरुसँगको संगतले कतै हामीजस्ता अनपढका आँखा पनि खुलिन्छ कि ! धनेले अन्जान प्रस्ताव राख्यो ।

उक्त कलमकर्मीले सम्हालिँदै भन्यो– ‘भाइ, मु त अलिकपछि अरु कविमित्रहरुसँग जानुछ । तिमी जाँदै गर । पूजा भनेको बिहानै गर्नुपर्छ भन्ने छैन नि जतिबेला पनि भगवानलाई सम्झँदा भइहाल्छ ।’ ऊ धनेबाट

० आचार्य प्रभा

अमेरिका सायद संसारभरिका नै मानिसहरुको भिड लाग्ने देश हो, जहाँ अन्य मुलुकबाट आएर मानिसहरुले हरेक दाउपेच र अनेक बहानामा (औसतले बाहेक) स्थायी बसोबास गर्ने अवसर पाएका छन् जुन सबै मुलुकका मानिसहरुको निम्ति लाभदायक बनेको छ । यो देशमा पसेपछि र यहाँको स्थायी बनेपछि हरेक कुराका सुविधाहरुसँग सबैले नै सामिप्यता बढाउन सकिन्छ अर्थात् प्राप्त गर्न सकिन्छ । यस्तै सुविधाहरुमध्ये एक सुविधामा पर्न सक्छन् यहाँ बनाइएका पब्लिक पार्कहरु ।

यी पार्कहरुमा बस्नलाई बेञ्च, खाजा खानलाई टेबल, खेल्नलाई सबै प्रकारका सुविधा र पाइखानाको पनि राम्रो बन्दोबस्त हुन्छन् । यी सुविधाहरुको सदुपयोग गर्न सारा संसारबाट थुप्रिएका मानिसहरु आफ्नो छुट्टीमा या बिहान, बेलुका घुमडुल गर्नका लागि आउँछन् । कोही खेल्छन्, कोही पत्रपत्रिका पढ्दै बस्छन्, कोही घाम तापेर बस्छन्, कोही व्यायाम गर्छन् । कोही केटाकेटी खेलाउन या डुलाउन ल्याउँछन् । यसरी सबैले यी पार्कहरुमा आ–आफ्नै प्रकारले समय व्यतित गर्छन् ।

म पनि ती हुलहरुमा कहिलेकाहीं मिसिन जाने गर्छु । म अक्सर एल्म्हस्र्टको पार्कमा ब