भीमनारायण श्रेष्ठ / काठमाडौं

प्रभातकालीन नियमित घुमफिर

चिसो सुनसान वातावरण चिर्दै

आफ्नै तालमा

अघि बढिरहेको पाईला

अचानक रोकिन पुगे

घाम झुल्किन लागेको थियो

अनायास

कालो बादल मडारिन थाले

मौसम विपरित हावा चल्न थाले

बेमौसमको भूमरिमा

रन्भुल्ल परें

नील गगनको मध्य भागमा

मडारिएको भूमरि

कुनाकाप्चामा समेत हानिन थाले

असंख्य डाँडाकाडाँ र पहाडमा ठोकी

सहर बजारतिर हानिन थाले

यस्तैमा एकहूल आवाज

धर्म संस्कृति र

गुठी संस्कार

हाम्रो मौलिक पहिचान

देशको गहना बोकी

सांस्कृतिक धरोहरको

धरातलमा उभिए

माईतिघर मण्डला

मडारिएका ति कालो बादल

चिर्न खोज्दै

शंखघोष गर्न

प्लेकार्ड उठाउँदै

पंक्तिबद्ध शान्त सौम्य

उभिएका थिए

युवा महिला र बृद्धबृद्धा

यस्तैमा

मडारिएको त्यो कालो

बादल भित्रबाट

लठ्ठी बन्दुक र अश्रुग्याँस सहित

उपस्थित भए

महाभारतका कौरव

चक्रब्यूह रची

अनायास

चक्रव्यूह भित्रको अभिमन्यु सरी

अवला ति महिला बृद्धबृद्धा माथि

लठ्ठी र बूठ निर्मम बर्साए

अश्रुग्याँस खसाले

कतिलाई पानीको फोहराले हुत्याए

तितरवितर भएका

ति सुमधुर आवाज

क्रोधको ज्वाला मुठ्ठीमा कसी

वाध्यता र विवश भई फर्के

अनि,

क्रोधको ज्वाला भित्रभित्रै सल्किए

निभ्न लागेको धर्म संस्कृति

गुठी संस्कार र परम्परा

सांस्कृतिक धरोहर जीवन्त राख्न

गाउँ शहर बजार

अनि कुना काप्चाबाट समेत

शक्तिको राँको बालेर

मानव भेल ओर्लिए

माईतिघर मण्डला

सडक पेटी सब ढाके

मानौं

आज ठूलै जात्रा पर्व हो

सांस्कृतिक बाजागाजा समेत

नाचगान गर्दै

आधाकारी रोबोटका हातमा

फूल र पानी ठम्याउँदै

आदर सत्कार गरे

मायाका भोका ति रोबोट आज

नतमस्तक उभिरहे

चारैतिरबाट सल्बलाएको

सांस्कृतिक ज्वारभाटाबाट उठेको

एक झट्का हावाहुरीले

मडाएिको त्यो कालो बादल

बिस्तारै बिलायो

अनि,

निलो आकाश खुले

अमृतसरी हावा चले

सुनौलो घामको किरण

विस्तारै चारैतिर छाए…