आचार्य प्रभा

ईशा आमालाई फुर्क्याई रहेकी थिई | “आवर मम् ईज सो लभ्ली एण्ड ग्रेट… थ्यान्क्यु मम्, फर योर ग्रेट गिफ्ट !” हातमा आईफोन खेलाउंदै ईशा खुशीले हर्षबिभोर बनिरहेकी देखेर सँगै पढ्ने साथी निलिमा आफ्नी आमालाई मनमनै धिक्कारी रहेकी थिई |

“हाम्री आमालाई त बिजनेस गर्न भन्दा कवयित्री बन्दै ठिक्क छ | आयस्ताको काम केहि छैन । दिन भर कथा र कविता लेख्नमै ब्यस्त | पागलले गर्ने काम | कहिले काँही यसो केही ल्याई दिन भन्यो भने सय रुपैयाँ भन्दा बढीको केही चिज ल्याईदिने होईन !”

निलिमा मनमनै किट्किट बनिरहेकी थिई । र “अब घरमा गएर ,म आज चाँहि आमालाई नभकुरी छाड्दिन।” भनेर सोंचिरहेकी थिई |

अचानक ईशाको घरको ढोकामा दुई महिला प्रहरी आएर ईशाकी आमालाई खोजी गर्न थाले । ईशाले ती महिला प्रहरीहरु देख्नासाथ आमालाई बोलाई ।

ती महिला प्रहरीहरुले आफ्नी आमासंग सोधपुछ गर्न थाले। तब ती सोधपुछका शब्दहरुले ईशा मौन बनी र व्यंग्यात्मक दृष्टि फ्याँक्दै अघि दिएको कोशेली (बर्थडे गिफ्ट) आमाको हातमा थमाउँदै भनी;

“मम्, मैले आज जसरी म जन्मनुको सार र तँपाईले मलाई जन्मदिनुको खुशी मनाउंदै थिएँ तर यो रहस्यमय तँपाईको ब्यापार ब्यवसायको घटना र कर्तुत सुन्दा आज मेरो जन्मदिन मनाउनुको खुशी होईन बरु जन्मनुको दुख उर्लेर आयो । ल लिनुहोस् तँपाईले दिनुभएको उपहार आफै राख्नु होस् ! मलाई चाहिन्न यो लुटेको धनको उपहार !”

उक्त घटना देखेर निलिमा अघि आफ्नी आमालाई धिक्कारेका शब्दहरु सम्झिदै आफैलाई पो धिक्कार्न थाली । उता महिला प्रहरीहरुले ईशाकी आमालाई घिसार्दै गाडीमा कोचिसकेका थिए |