यात्रानुभुती : अच्यूत सिग्देल

सिमसिमे पानीले निथ्रूक्क भिजेको थियो न्युयोर्क शहर । वेस्ट फोर स्ट्रिटमा हिप्पीहरू बबमार्ली स्टाईलमा शिववुटी उडाउँदै थिए । केमिकल मिसाएको घॉस र नानाथरीका हुक्का फ्लेवरले मान्छेका कपडापनि हल्का रेयाकुन फ़्लेवर पोखिएको भान हुन्थ्यो । टाउको दुखेर चिटचिट भएको जस्तो लाग्दै थियो । 

हातमा गितानेस सिग्रेटको बट्टा र डुप्वॉ लाईटर लिएर एक सुन्दर युवती आईन । पहेला दाँत र मैला लुगा तर विन्दास शैली ।  उनको हुलियाले उनी फ्रेन्च भएको अनुमान लगाउन गार्हो भएन । उनले नोमी भनिन् मैले जन सेपा, किस्कि से तु । ज सुई आक्युट भनें । उनले ओ लाला तुत् पार्ले फँसेज भनिन मैले वातावरणलाई अलि सहज बनाएँ । “जस्ट किडिङ, ए लिटिल बिट् वन्ली” भनें । 

बान्किलो मोहडा अग्लो कद, सयपत्रीले छरेको मुस्कान हल्का टाईटानिक फिल्मकी हिरोईन जस्ती । मैले नजिकै देखेको वा चिनेको जस्तै । कत्ति सजिलै मनमुटु मिले झैं हुन्छ, कसैकसैसँग ! मानौं हामीले सँगै रात बिताएका थियौं । कमसेकम डिनर या लञ्च  त खाएकै हुनु पर्छ । मेरो मानसपटल झोछें गल्लीदेखि मासन गल्ली हुदै ज्याठा ठमेल र कालधारा दौडिदै थियो । कँही कतै छेक छन्दों मिलेन । दिमागलाई स्क्यानिङ गर्दै डिल्लिबजारको उकालो चढाएर फ्रान्सेली केन्द्रमा रोकें । 

उर्षिला, कविता, विपिन, सौकत, सौरभ, संकेत, रूचीहरूका प्रतिविम्ध पल्टिए । कल्पना धिमिरे मिस आईन । माथेमा सर सहपाठी उमेरका भएपनि हामी सर भन्थ्यौं । वीन्डिज, निरूलाजले मन पच्चिस बसन्तमा फर्कियो । अनायास कपिल टमोट सरको यादले मन अमिलो भयो । वाकवाकी आयो, झगडा सम्झायो । मेरो फ्रेन्च भाषामा एक्सपर्ट हुने सपना तुषारापात भएको याद दिलायो । लामो सुस्केरा फेरें । तामाको जगबाट पानी  पिएँ र थोरै हल्का भएँ । 

लुकिङ मिररमा के हेरेको थिएँ ऑखा चार भै हाल्यो । उनले भनिन् “क्यान आई कम टु दि फ्रन्ट” ? मैले नो प्रोव्लम भने । लेट मी स्टप दि कार के भनेको थिएँ । उनले ‘आई कुड कम फ्रम हेअर ‘ भन्दै बिचबाट घुर्सिईन। 

मेरो दिमाग एलिएन्स फ्रॉसेज भित्रको क्याफ्टेरियाटी कक्षाकोठामा प्रवेश गरिसकेको थियो । उदाउँदै गरेको नोभेम्वर महिनाको कोमल घाम एक २०-२१ बर्षको केटीको मिनिस्कट छिरेर भित्र पस्थ्यो । भर्खरै वि ए सक्याएर बिवाहको तयारीमा रहेका हामी बिध्यार्थी त्यो सुनौलो वातावरणको प्रतिक्षारत रहन्थ्यौं । सुनौलो रंगका उनका बदनमा पोखिएको विहानी लालिमाले हामी सबैलाई भुतुक्कै बनाउँथ्यो। सबैको ड्रिम गर्ल थिईन उनी – नोमी । 

मैले उनलाई जिस्क्याउदै भने चु नो मि, डे एलियन्स फँसेज दि क्यातमान्डु ? 

त्यतिखेरसम्म मेरो हुलिया उनको दिमागमा घुसिसकेको रहेछ । मलाई जोडले अँगालो मारिन् । गाला तिर उनको चु च्वाँ लटरम्म बर्षियो । Visit Nepal 98 मा हामीले गरेको सहकार्य दोहरियो । उनले काठमाण्डू, पाटन र भक्तपूरको गल्ली गल्ली बयान गरिन । 

हामीले सँगै विताएको विम्पी, निरूलाजका कथाहरू दोहरिए । मेलम्ची आयोजनाको ठेक्का लिन आएको फ्रेन्च कम्पनी र अफिस म्यानेजर माथेमा सरको सम्झना भयो । फ़ाईल बढाउन एक पटकमा पियनदेखि हाकिमसम्म एक एक हज़ार चढाउनु पर्ने । गिरिजा सरकारसँग कमिसन नमिलेर फ्रेन्च कम्पनी फर्केको घटनाको हामी साक्षात्कार नै थियौं । माथेमा सरको छोरीको बिवाहमा VVIP रोहमा ह्विस्की समातेको, गिरिजावावुले योङ्म्यान लेट्स चियर्स भन्दा हात कामेको । भारतीय पत्रकारले गिरिजा बाबुको अन्तरवार्ता लिन मलाई चाकडी गरेको । Club Dynasty गएको लगायतका सबै प्रसंग स्मृत भयो । 

एउटा गँजडी टाटूवालाको मायाजालमा फसेर  हामी सबैको दिल तोडेको प्रसँग कोट्याएँ । उनले ‘बोल्ड फेसण्ड’ हामी टु बोरिङ पर्सनालिटी भएको बताईन । भिजिट नेपाल ११ मा पिसकोर मार्फत नेपाल जान खोजेको तर एजेन्सीले ४७०० यूएस डलर मागेकोले उनी न्युयोर्क झरेकी रहिछन् । 

न्युयोर्कले उनमा अनौठो बदलाव ल्याई दिएछ । गॉजा, हुक्का र अनेकों प्रजाती ड्रग्समा रमाउने । लिवर्टी जस्तै स्वतन्त्र । बिन्दास र निश्चल झरना जस्तै बग्न चाहने भईछन उनी । झण्डै तीस मिनेटको ड्राईभ पछि विलियम्स बर्गको युनियन पुल डिस्टिनेसन आईपुग्यो। उनले गाडी साईड लगाउन इसारा गरिन् । मलाई बाहिर आउन भनिन् । म बाहिर के आएको थिएँ । कसिलो अँगालोमा बेरि हालिन । पन्ध्र फिटको दूरीमा तिसौं केटीहरू भित्र पस्न लामबद्द थिए । सबैले पालैपालो अँगालो मारे किस गरेँ । फ़्लेवर फुल हुक्काको र शिववुटीको गन्धले म झण्डै ढल्न ढल्न लागेको थिएँ । उनीहरू सबै मिलेर मलाई उचाले Visit Nepal 2020 को सफलताको कामना गरेँ । अर्को साल राउण्ड अन्नपूर्ण जाने र मुक्तिनाथको ववमार्लि होटलमा अर्गानिक तान्ने सहमती भएको छ । हेरौं के हुन्छ !

समय न हो १२ बर्षमा खोला त फर्कन्छ भन्छन्…