कला / साहित्य

कविता : जीवनबाट पीडित जिन्दगानी

~ किशनसिंह धामी, न्यूयोर्क

खै, कति महिना भ्रूण भए 

अनि च्याँहाँ च्याँहाँ गरि 

कति दिनसम्म ती आमा-अमृतका धारा चुसें ? 

आमाले चुसाएर पीड़ित भइन्

अथवा मैले अमृत चुसेर पीडित भएँ ?

मैले नबुझेर म पीड़ित भएँ ।

नाङ्गो गोडा लिएर पाटीको भारी बोकी

बर्षौंसम्म पाठशाला ओहर दोहर गरें,

हेड मासापले पढाएर पीड़ित भए ?

अथवा शिक्षाको लागि म पीड़ित भएँ ?

गाई-वस्तु, गोठालो बनि

धुलो-माटो खेती-बारीमा लडीबडी गरें,

नाँच-गानले पीड़ित भए

अथवा डेउडा गीतले म पीड़ित भए, ? 

देशमा सत्ता फरक भयो

देशका कुना कप्चा देखें

गरिब, म र म जस्ता कयौं

गरिब देखेर पीड़ित भएँ ? 

अथवा गरिबी देखेर पीडित भएँ ?

देशमा शासन सत्तासंगै पीडा फरक भयो 

तर पीड़ित सदावहार

राजाबाट पीडित

प्रजातन्त्रबाट पीडित

बहुदलबाट पीडित 

माओवादीबाट पीडित

नेताबाट पीडित

शरणार्थीबाट पीडित

सेनाबाट पीडित

पुलिसबाट पीडित

ठालुबाट पीडित मुखियाबाट पीडित 

पंचबाट पीडित

दाजुबाट पीडित

पतिबाट पीडित

पत्नीबाट पीडित

हाकिमबाट पीडित

बलत्कारबाट पीडित

पीडित तर पृथक शैलीबाट पीडित !

भारतीय पुलिसबाट पीडित

कर्फ्यूबाट पीडित

नेपाल बन्दबाट पीडित

सिमा सिलबाट पीडित

बन्दरगाहाबाट पीडित

बाडीबाट पीडित

पहिरोबाट पीडित

हावाहुरीबाट पीडित

भूकम्पबाट पीडित

घर सिमानाबाट पीडित

सरकारी ढुकुटी नपचेर पीडित

बढी पचाएर पीडित

पचाउन नसकेर पीडित

कम-बढी भएको सन्तुलन नमिलेर नदेखिएकोबाट पीडित । 

ठुलो सहरमा रहर गर्ने पीडित

रहरले पाएको पीडाबाट पीडित

लकडाउनमा प्रेम-प्रेमिकाहरू पीडित

फोन नहुँदा पीडित

डिस्को-क्लबमा जान नपाउँदा पीडित

चीर निद्राशयमा फूल नपाउँदा पीडित

मृत्युशैय्यामा अनुहार नदेख्दा पीडित

कोही ठुलो पीडित

त कोही सानो पीडित

तर पीडित महा-पीडित ।

सिमाना तर्दा पुलिसबाट पीडित

जेलबस्दा उडुसबाट पीडित

रेल चढ्दा भाइरसबाट पीडित

प्रेमिकाबाट पीडित

प्रियसीबाट पीडित

साइकलका पाँग्रा भएर पीडित

नभएर पनि पीडित

शिरको टोपीबाट पीडित

टोपी नभएर पनि पीडित, 

अहिले संसार नै कोरोनाबाट पीडित

कतै नदेखिने 

कहिल्यै नदेखिने 

निर्जीवबाट जीव पीडित, 

त्राही त्राहीबाट पीडित

डरै डरबाट पीडित 

जिन्दगी जीवनबाट पीडित ॥